ஞாபா வின் வசீகர எழுத்துக்கள்

ஞாபாவின் வசீகர எழுத்துக்கள்


பொழியும் ஞாபாவின் எழுத்துக்களை
பொழியாது விழுங்கிக் கொண்டிருக்கும் பூதம்
தானே தின்று கொண்டு நெடுங்காலமாய்
வாழ்ந்து கொண்டிருந்தது
தனது இடத்தை பெரும் அகலமாய்
பரப்பிக் கொண்டுவிட்ட அதன்
வாழ்நிலத்தின்மீது வசீகரமாய்
ஞாபாவின் எழுத்துக்களை தவற விடாமல்
தனதாக்கிக் கொண்டு பூதம்
நாளடைவில் மிகவும் ஜொலிப்பின் நிறங்களாகி
மிளிர ஆட்கொண்டிருந்தது
எந்த மாற்றத்தின் கருணையோ
எந்த வெளிச்சத்தின் விசையோ
அந்த வசீகரபூதம்
ஒரே ஒரு நாள் எதிர்பாராது
செறிக்காத தனிமையின் பதற்றலுக்கு
ஆறுதலாய் என் மடியில் அமர்ந்து
சொல்லிக்கொண்டிருந்தது
எஞ்சிய மீத சதையையும் அதற்கு பரிசளிக்க
ஆயத்தமாகத் தான் இருக்கிறேன் என்பது
அது அறிந்ததோ இல்லையோ
தின்னத் தரும் அழுத்தத்தோடு அதனிடம் கூறினேன்
என்ன எதிர் பார்ப்போ இந்த அர்பணிப்பும் அரவணைப்பும்
அதனிடம் கூறினேன்
விரக்தியின் ஆற்றலோடு ஒரு முறை
நேராக பார்த்தபடிஆழமாக
சிரித்து விட்டு ச் சொன்னது பூதம்
சதை ருசி அழுத்துப் போய்விட்ட
பசியேதுமற்றநிறைந்த களிப்போடு தான்
இந்த காரியத்தை செய்து கொண்டிருக்கிறேன் இக் கணத்தில்
எல்லாம் நிறைவாகி விட்ட பொழுது
உண்மையைச் செய்யலாம்என்று
எண்ணியதன் விளைவு தான் இந்த பிரியம் என்றது பூதம்
தான் வழுங்க விரும்பாத நேரம்
ஞாபாவின் எழுத்துக்களை
இலகுவாக பொழியவிட்டதன்விளைவும் தான்
உனது இந்த கவிதைக்கு காரணம்
என்பதை நான் சொல்ல வருகிறேன் இளவேனில்
என்றது பூதம்
ஞா பா வின் எழுத்துக்களை ப்பற்றியல்லஎனது சங்கதி
விட்டுக் கொடுத்தபூதத்தின்கருணையும்
அதன் வரலாற்று மர்மத்தையும் தத்துவத்தையும்     
பற்றித்தான் என்கிறேன் நான்
வெற்றிடத்தின் எல்லா இடைவெளிகளிலும் உருவாவதுதான்
எங்களது சந்ததிகளின் முறை என்று சொல்லியபூதம்
சொற்களின் வெற்றிடத்திலிருந்து காற்றின் சப்தங்களோடு
மறைந்து போனதுஅது
எவ்வித முடிவையுமே சொல்லவியலாத கவிதையை இத்தோட நிறுத்தி விட்டு  விழித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
பாதி வெளிச்சமும் மீதி நிழலுமாய் என் மீது படிந்த கொண்டிருந்தது
இந்த நாள்

(இலக்கியமும் எழுத்தும் வாழ்வும் விட்டு விலக நேர்ந்த காரண புதங்கள் பற்றியல்ல எழுத்தின் எழுதவேண்டிய பிரியத்தின்ஈரமே இந்த வரிகள்)

(அய்யா ஞானபாரதி அவர்களுக்கு)