கால காலமாய்
உடையாத விளக்கை ஏற்றித் திரியும்
கனல் உயிர் வேகாத போதத்தில்
உருவம் குலையாது காணும்
மறைவிடங்களில்
ஒரே ஒர மென் சிரிப்பு உதிர்த்திருக்கிறது
கடல் அல்ல
சிற்றோடை
சில மரங்கள் பச்சையங்களை தெளித்திருப்பது
ஆழ்ந்த ரகசியம்
ஒரு சிற்றொடையென்றால்
குழப்பமும் தெளிவும் தானே
புகையிட்டு நகர்த்த முடியும் என
அந்த ரகச் சாத்தியங்களெல்லாம்
செல்லாத சூத்திரத்தில் அலசுங்கள்
மாயையேதான்
பாலாடை மனம்பரப்பும் இடங்களில்
விலகஇயலாத கட்டுகள் தெரிகிறதா
தடையென்பது கடுமையானது தானல்ல
வாசம் போன்ற காற்றில் கலந்த
மாய ரகம் தானென
முடிவுகளுக்குள் உறுதியிட்ட
பயணிக்கும் விசை
சுற்றதான் இடறுமோ இடறாதோ
பொடி கணத்திலேனும்
தெளிவென்பது வேகத்திலல்ல
காணும் காட்சிகளிலல்ல
நுகர்தல்கள் தாம்
அதாவது
அப்படித்தான் சொல்லவரும் ஞானம்
புலிகளா ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது வரிகளில்
சிறு மண்ணாங் கட்டியும் இல்லை
இங்கு வேசங்கட்டிக் கொண்டாலும்
பொய்யுலகம் வெரு மான் கோ க்கள் தான்
தெளிந்த புள்ளிகளில் முளைக்கும் இடம்
நந்தவனங்களே அல்ல
யாருடைய வனம்
யாருடைய புல்கள்
வயதுகளின் வாடகைகளைக் கணக்கிட்டு
விளையாண்டு முடிக்கும் காலத்தில்
கரைந்து போய்விடும் நிலை
தெற்கத்திக் காற்றின் அந்தரத்தில்
என்றேனும் கண்டிருக்கும்
வெள்ளைப் பஞ்சென்ற பறத்தல்களில்
திசையெல்லாம்  இல்லை
திசைகளாய் இருக்குமோ
பொது வென்பது பொதுவில் தானென்பதை
பொதுவாகவே பொதுவென்கிறேன்
இலைகூட அல்ல
துளியாய் இறங்கிக் கொண்டிருந்தாலும்
சருக்கல்களில் விழுவதோ விழுக்காட்டுவதொ அல்ல
ஆழத்தைஅல்லவோ
மீட்டுக் கொள்வதற்க்கான பொறி